İki kibrit kutusuna (veya konserve) uzunca bir ip bağlayıp uzaktan ses iletişimi kurulabildiğine inanan çocuklardandım. Benimle aynı yaşlarda olanlar iletişimin farklı yönetlerini gördükleri için çok şanslı. İlkokul-ortaokul dönemlerimde önce çocuk dergilerinde, sonra Bilim ve Teknik‘teki panolardan bulduğum mektup arkadaşlarım vardı. Telsizle rast gele insanlarla konuşulan dönemleri de gördüm, sabahlara kadar IRC sohbet odalarında kimin ne dediğinin anlaşılmadığı dönemleri de. Çevirmeli telefona minik kilitlerden takıldığı zamanlar; eve telefon bağlatmak için sıraya girilen, şanslıysanız bir yıl içinde hat verilen, televizyonda tek ve sonra iki kanallı zamanlar. Taşınabilir radyolar, Walkman’ler, özel televizyonlar, özel radyolar, cep telefonları… Gerisini biliyorsunuz zaten.

En sevdiğiniz TV programınının yayın saatleri de artık Google arama sonuçlarına ekleniyor. Seyahat, sağlık ve sinema gibi açılımların ardından TV rehberini arama sonuçlarına dahil edeceğini duyuran Google, TV endüstrisinin büyük dönüşümünde pay sahibi olmak istiyor.

Google’ın arama sonuçlarını ırkçılık ve ayrımcılıkla itham edebilir misiniz? Beyaz erkeklerin hakim bakış açısıyla yönetilen bir dünyada bu, pek de sürpriz olmazdı. Zaten emoji klavyelerimiz bile çeşitlilikten nasibini almaya daha yeni başladı. Google’ın arama sonuçlarının da benzer bir dönüşümden geçmesi gerektiğini düşünen çok sayıda insan var.

Bir araştırma niteliğinde olmasa da el yordamıyla edinilen bulgulardan en yenisi İsveçli grafik tasarımcı Johana Burai’ye ait. Buzzfeed‘in gündeme getirdiği internet kullanıcısı Google’ın ayrımcı sonuçlarını dengeye getirmek için World White Web‘i kurmuş…